Dodaj publikację
Autor
Anna Łukaszuk
Data publikacji
2017-10-31
Średnia ocena
0,00
Pobrań
4

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Teatr jest nośnikiem niekwestionowanych wartości, wpływa na rozwój różnych sfer osobowości dziecka. Jako forma organizacji pracy daje niebywałe szanse wychowawcze. Wspiera u wychowanków fantastyczne myślenie emocjonalne, które pozwoli im bardziej czuć niż rozumieć stosunki międzyludzkie, bogactwo życia społecznego. W wyobraźni stawiają się w położeniu różnych ludzi, a przez to zbliżają się do nich emocjonalnie. Uczą się miłości Ojczyzny, poszanowania praw bliźniego. Teatr, to najradykalniejsza lekcja języka polskiego. Dźwięki mowy ojczystej odbierane są w jej naturalnej formie – dialogu. Intuicyjnie mali artyści poznają technikę grupowania słów i wydobywania zawartego w nich sensu.
 Pobierz (docx, 16,9 KB)

Podgląd treści

TEATR W PROCESIE WYCHOWANIA DZIECI

Błogosławiona Matka Marcelina Darowska mówiła:

Do dzieci trzeba nam się stosować,

więc nie tylko je uczyć, ale trzeba je i bawić …

Teatr jest zabawą pożyteczną,

tworzącą całość z wychowaniem,

dającą pole do działania na dzieci,

aby je podnieść, rozwinąć, uszlachetnić …

rozumie się, że żeby rzecz była piękna w wykonaniu,

trzeba ją pięknie przedstawić, pięknem otoczyć,

a więc potrzebne i stroje staranne

i odpowiednia estetyczna całość.

Teatr jest nośnikiem niekwestionowanych wartości, wpływa na rozwój różnych sfer osobowości dziecka. Jako forma organizacji pracy daje niebywałe szanse wychowawcze. Wspiera u wychowanków fantastyczne myślenie emocjonalne, które pozwoli im bardziej czuć niż rozumieć stosunki międzyludzkie, bogactwo życia społecznego. W wyobraźni stawiają się w położeniu różnych ludzi, a przez to zbliżają się do nich emocjonalnie. Uczą się miłości Ojczyzny, poszanowania praw bliźniego. Teatr, to najradykalniejsza lekcja języka polskiego. Dźwięki mowy ojczystej odbierane są w jej naturalnej formie – dialogu. Intuicyjnie mali artyści poznają technikę grupowania słów i wydobywania zawartego w nich sensu. Teatr, to również lekcja psychologii. Dzieci określają dokładnie odtwarzanej przez siebie postaci do innych ( krytycyzm, inteligencja), zastanawiają się nad akcentowaniem wyrazów i intonacją zdań ( logika), pauzami wynikającymi z przeżyć ( refleksja), doborem ruchów. Teatr pobudza do nauki. Aktorzy zainteresowani rolą chętnie czytają cały utwór, poznają wiedzę o autorze, epoce, w której żył i w której toczy się akcja.

Zajęcia gromadzące dzieci z nauczycielem w godzinach pozalekcyjnych, wspólna troska o to, ażeby rzecz wypadła jak najlepiej, poszukiwanie kostiumów i akcesoriów, czasem wspólne wykonywanie dekoracji niezmiernie zbliżają do siebie artystów, a także całą grupę do reżysera. Rozwojowi samodzielności i pomysłowości młodych wykonawców towarzyszy pogłębienie uczuć estetycznych. Teatr bowiem jest syntezą wszystkich sztuk. Połączeniem sztuki słowa z akcją, gry twarzy z ruchem ciała aktora, malarstwa z architekturą, muzyki z rytmika i tańcem. A nade wszystko walorem teatru jest budzenie wzniosłych i silnych przeżyć oraz wspieranie twórczych uzdolnień.

Opracowała: Anna Łukaszuk