Naucz się mówić „Nie”

Załącznik

L. Niemiec
Scenariusz zajęć

Temat zajęć: Naucz się mówić „Nie”

Cele - przekazanie podstawowych wiadomości na temat zachowań stanowczych,
- uczenie się rozpoznawania swoich zachowań,
- uświadomienie mechanizmu nacisku grupowego i uczenie się mówienia „NIE”

Metody: odgrywanie scenek, dyskusja, praca w grupach

Materiały pomocnicze: kartki z tekstem, długopisy

Czas trwania: 45 minut

Plan zajęć:

1. Problemy w komunikowaniu innym swoich życzeń i skarg
2. Uświadamianie sobie przyczyn zachowań agresywnych, uległych i stanowczych
3. Odmawianie w sytuacji nacisku grupowego
4. Czy zachowanie stanowcze sprawia trudności?
5. Uczenie się zachowań stanowczych

Przebieg zajęć:
Ad 1) Na wstępie nauczyciel mówi uczniom, że celem naszego dzisiejszego spotkania będzie nauczenie się rozpoznawania swoich zachowań w pewnych sytuacjach, które na ogół sprawiają nam kłopot, gdyż nie wiemy, jak mamy się zachować. Te sytuacje mogą mieć związek z osobami dorosłymi lub rówieśnikami, znajomymi lub obcymi. Spośród uczniów wybieram jednego tzw. lidera, który wraz ze mną, wspólnie będzie prowadził zajęcia. N(L) zwraca się do uczniów aby wyobrazili sobie następującą sytuację, a następnie czyta jej treść:
„Jak co tydzień kupujesz w kiosku ulubione czasopismo (podaje jego nazwę), a do tego jeszcze gumę do żucia. Chowając otrzymaną resztę spostrzegasz, że z 10 zł, które dałeś - otrzymałeś 1,70 za mało”.
Jak się zachowujesz?
Wszystkie propozycje uczniów klasyfikuję do 3 kategorii zachowań tj. agresywnych, uległych i stanowczych.
N(L) może uzupełnić brakujące typy odpowiedzi np. Pani mnie oszukała, dostałem za mało reszty, Pani nie potrafi liczyć”
Wyjaśniam uczniom, że taka wypowiedź ma charakter agresywny.
N(L) podaje uczniom także inną możliwość jak:
„chowam pieniądze do kieszeni, głupio mi się odezwać, choć jestem pewny, że mnie oszukano, wmawiam sobie, że 1,70 gr to niewielka suma pieniędzy.”
Wyjaśniam, że takie zachowanie to przykład zachowania uległego, ale można, także zachować się jeszcze w inny sposób i proszę N(L) o przeczytanie takiej wypowiedzi:
„Pani się z pewnością pomyliła, gdyż czasopismo i guma do żucia kosztują razem 7,00 zł. Powinna mi pani wydać zatem 3,00zł, a nie 1zł, 30 gr.”
Nauczyciel pyta uczniów czy potrafiliby nazwać taki sposób zachowania się, a następnie mówi uczniom, że tak odpowiadając zachowujemy się stanowczo i zdecydowanie. Takie zachowanie nazywamy asertywnym.
Następnie zwraca się do uczniów z pytaniem czy potrafiliby zdefiniować, na podstawie ostatniej wypowiedzi czym jest asertywność. Nauczyciel słucha propozycji uczniów a następnie podaje definicję zachowania asertywnego.

ZACHOWANIE ASERTYNE: to wyrażenie uczuć, postaw, opinii, praw jednostki, życzeń w sposób bezpośredni, stanowczy, uczciwy bez kłamstw i usprawiedliwień, a ...