Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Pedagogika serca Marii Łopatkowej
„Kim jest człowiek wobec drugiego człowieka i jaki być powinien? Co robić, aby stał się homo amans – człowiekiem miłującym?”– na te pytania starała się odpowiedzieć dr Maria Łopatkowa. Pedagogika serca, to nurt współczesnej pedagogiki opracowany na podstawie dzieł naukowych, wieloletniej praktyki pedagogicznej, materiałów Komitetu Ochrony Praw Dziecka i Towarzystwa Pomocy Młodzieży, w głównej mierze także obserwacji życia codziennego przez autorkę wydania „Pedagogiki serca”. W pedagogice serca główną rolę odgrywa miłość, zrozumienie i przyjaźń, bo przecież te wartości są w życiu najważniejsze. Kładzie się największy nacisk na wychowanie i rozwój człowieka.
W naszym zabieganym społeczeństwie nabieramy coraz większego tempa, żyjemy w coraz większym stresie. Gonimy za mało istotnymi rzeczami, za czymś co z innej perspektywy zdaje się być iluzją, jak nowy samochód czy ekskluzywne wakacje, zapominając o najważniejszych wartościach, a mianowicie o miłości. Rzeczy materialne możemy stracić, a prawdziwa miłość pozostaje na całe życie, bo „cóż jest warte życie, jeśli nie ma w nim miłości”. Postęp niszczy ludzi, robi z nich maszyny, które zatracają swoje uczucia. Stajemy się powściągliwi w okazywaniu uczuć, stajemy się materialistami, a czyż nie można być uczuciowym materialistą? Życie rozdaje karty, ale dzięki miłości możemy przetrwać nawet niejedno złe rozdanie.
Łopatkowa pisze, że „niezaspokojona u dzieci i młodzieży potrzeba miłości, przynależności i bezpieczeństwa rodzi negatywne skutki psychiczne”. Każdy z nas potrzebuje miłości, a szczególnie potrzebna jest ona najmłodszym do prawidłowego rozwoju emocjonalnego. W świecie postępu, gdzie rodzice są zapracowani, nie ma już miejsca na zabawy, wspólne spacery i spędzanie czasu ze swoim potomstwem. Jaki jest tego skutek? Dziecko albo zamknie się w sobie, albo będzie swoje cierpienie wyładowywać w agresji w stosunku do rówieśników, aby tylko zwrócić na siebie uwagę rodziców.
Coraz częściej zatrudniani są opiekunowie, którzy zajmują się dzieckiem. Rodzice myślą, że tak zrekompensują brak czasu, bądź zainteresowania. Z czasem jednak to opiekunowie zastępują rodziców. To właśnie z nimi dzieci chcą spędzać czas, bawić się, uczyć i rozmawiać na ważne dla nich tematy. Takim sposobem rodzice schodzą na drugi plan. Pedagogika serca mówi, że „pojęcie „pieczy” nie wywodzi się z żądzy władzy lecz z miłości”. Na tą pieczę składa się troska o drugiego człowieka, opieka i wspieranie go we wszystkim, co robi. Pierwsze lata życia dziecka są decydujące, ponieważ potrzebujemy wtedy najwięcej opieki, ciepła rodzinnego i poczucia bezpieczeństwa. To właśnie te lata podczas karmienia piersią zaspokajają psychiczny i fizyczny głód. W ostatnich latach wychowanie młodych matek skupia się na uświadamianiu im zalet ...
