Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Opracowała mgr Kalina Makowska
Modele współpracy między nauczycielem prowadzącym i wspomagającym w klasie integracyjnej
Dusty Columbia Embury i Stephen D. Kroemer (2012) opisują w swoim artykule badanie jakościowe odnoszące się między innymi do tego, jak uczniowie postrzegają współpracę dwóch nauczycieli w jednej klasie i czy jest to powiązane z aprobatą
dla kierowanych do uczniów poleceń oraz dyscypliną panującą w klasie. W wyniku analizy tych badań sformułowano wnioski, iż obecność dwóch nauczycieli w klasie postrzegana jest przez uczniów pozytywnie, gdyż dzięki temu skraca się czas oczekiwania na pomoc nauczyciela. Dwóm nauczycielom łatwiej utrzymać porządek i dyscyplinę w klasie.
Z przeprowadzonych z uczniami wywiadów wynika, że zredukowanie roli jednego
z nauczycieli do funkcji asystenta lub pomocy w klasie jest zauważane przez uczniów
i odczytywane jako różnica wynikająca z władzy i statusu. Kiedy pedagog specjalny postrzegany jest jako pomoc w klasie, to jego status jest niższy niż nauczyciela. W konsekwencji status uczniów niepełnosprawnych jest również niższy, co nie sprzyja integracji. Autorzy badania sugerują, że parytet dotyczący wspólnego nauczania leży zarówno w interesie nauczycieli, jak i uczniów. Częste zamiany ról przez nauczycieli i korzystanie z różnych strategii współpracy, mające na celu dopasowanie modelu współpracy do potrzeb lekcji i zachowania uczniów w klasie powoduje, że nauczyciele mogą kontrolować i mieć wpływ na to, jak postrzegani są przez uczniów. Wzajemne relacje nauczycieli podczas lekcji wpływają również na postrzeganie uczniów niepełnosprawnych przez uczniów zdrowych. Regulacje prawne dotyczące edukacji kładą nacisk na włączanie osób niepełnosprawnych do szkół ogólnodostępnych i integracyjnych. Uczniowie niepełnosprawni wymagają jednak zindywidualizowanych oddziaływań w celu zaspokojenia ich specjalistycznych potrzeb edukacyjnych. Wiele szkół postanowiło działać na rzecz integracji i indywidualizacji
za pomocą co-techingu, czyli wspólnego nauczania. Nauczanie to może być zdefiniowane jako praca dwóch profesjonalnych pedagogów realizujących program w grupie zróżnicowanej, wielopoziomowej w tym samym miejscu, jakim jest klasa szkolna. Podczas jednoczesnego nauczania nauczyciel ogólny i specjalny są partnerami w planowaniu przebiegu lekcji, dostarczaniu poleceń uczniom i ocenianiu różnych grup uczniów.
Wspomniani wyżej autorzy odnoszą się do sześciu modeli współpracy między nauczycielami, które opisali Cook i Friend (1995). Wyodrębnione zostały one w wyniku zestawienia modeli współpracy zidentyfikowanych w literaturze naukowej (Murawski, Swanson, 2001). Należy jednak podkreślić, że każdy z tych wariantów współpracy ma swoje wady i zalety, a tym samym żaden nie powinien być wykorzystywany pojedynczo. Każda z tych strategii może działać różnie w zależności od lekcji oraz umiejętności zbudowania relacji partnerstwa między współpracującymi nauczycielami. Ponadto znajomość wszystkich strategii współpracy jest niezbędna nauczycielom, aby zaspokajać potrzeby ...
