Dodaj publikację
Autor
Anna Adamus
Data publikacji
2018-06-04
Średnia ocena
0,00
Pobrań
83

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Autorska innowacja dotycząca mediów na języku polskim.
 Pobierz (doc, 84,0 KB)

Podgląd treści

Innowacja programowo-metodyczna

Z mediami za pan brat.

Anna Adamus

Łódź, 22 marca 2016
I Wstęp

Mass media, środki masowego przekazu,  komunikowania to urządzenia i instytucje, za pomocą których przesyłane są treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności.[1]
Do ogólnie rozumianych mediów należą m.in.: prasa, radio, telewizja, film (kino), Internet. Wszystkie są podstawą systemu komunikowania w kulturze masowej i określają jej charakter.
We współczesnym świecie mass media odgrywają ogromną rolę. Oglądając telewizję, korzystając z Internetu, słuchając radia i czytając gazety dowiadujemy się, co dzieje się
w kraju i na świecie. Nowoczesne media stały się również formą edukacji: pozwalają uczniom zdobywać wiedzę o świecie, tworzyć własny system wartości oraz kształtować umiejętności i postawy. Znacznie rozszerzają pole poznawcze uczących się, rozwijają ich procesy percepcyjne, intelektualne i wykonawcze.[2] Niewątpliwie odgrywają ogromną rolę
w życiu młodego człowieka, a zwłaszcza w uczeniu się i wychowywaniu. To nasuwa potrzebę edukacji medialnej.

Edukację medialną po raz pierwszy wprowadzono do systemu szkolnictwa w Wielkiej Brytanii. Już od lat 30. XX w. podejmowano tam pierwsze inicjatywy wychowawcze zmierzające do ochrony odbiorców przed szkodliwym wpływem środków przekazu. W latach 70. i 80. XX w. wychowanie do mediów stało się także częścią systemu edukacji w krajach europejskich, głównie skandynawskich. W Polsce zajęcia z wychowania do mediów wprowadzono reformą edukacji z 1999 r. jako propozycję międzyprzedmiotowej ścieżki programowej. Niezależnie od działań krajowych systemów oświatowych, przekonań
o powszechnej konieczności wychowania do mediów w szkolnictwie, od stwierdzeń „nadszedł już czas, by tzw. ścieżkę edukacyjną w szkołach zastąpił przedmiot edukacja medialna”
(T. Goban-Klas) trzeba zdać sobie sprawę, że „medialna piśmienność” rodziła się
i pozostaje ruchem społecznym odbiorców. Wtórnie zatem winna być traktowana jako element kształcenia szkolnego.[3]

Edukacja medialna powinna obejmować różnego rodzaju treści i być realizowana
w takich formach, by osiągnąć założone cele, a przede wszystkim główny cel, czyli kształtowanie u uczniów kompetencji medialnych. Należy przy tym zwrócić uwagę
na pozytywną i negatywną stronę środków masowego przekazu i jednocześnie przygotować uczniów, już na poziomie szkoły podstawowej, do właściwego i krytycznego odbioru komunikatów medialnych.

1. Motywacja wprowadzenia innowacji.

Od kiedy pracuję pracuję z dziećmi i młodzieżą dostrzegam konieczność pogłębienia przez moich uczniów wiedzy z zakresu komunikacji medialnej. Mam świadomość, że proces ten nie może sprowadzać się tylko do przekazywania wiedzy przez nauczyciela, ale także
do samodzielnej pracy ucznia. Chcę mu pokazać, jak w sposób odpowiedzialny i świadomy korzystać ze środków komunikacji masowej.
Celem pracy w klasie objętej innowacją będzie wykształcenie warsztatu dziennikarskiego, wyposażenie ...