Program poznania wychowanka

PROGRAM POZNANIA WYCHOWANKA

WSTĘP

Wychowawca, nauczyciel , który chce skutecznie organizować wychowanie i nauczanie, musi znać swoich wychowanków. Musi posiadać informacje dotyczące nie tylko ich cech psychicznych, ale także warunków ich życia oraz sytuacji rodzinnej środowiskowej, która na nich wpływa. Niezbędna jest również nauczycielowi wiedza o właściwościach zespołu, który oddano mu pod opiekę.

IDEA I CELE PROGRAMU

Poznawanie dzieci i młodzieży przez wychowawców i nauczycieli służy wspomaganiu rozwoju psychicznego jak i społecznego wychowanków, w znaczącym stopniu intensyfikuje oddziaływanie wychowawcze, jest jednym z ważniejszych czynników usprawniających pracę wychowawczą nauczyciela. Jest procesem, który ma wyraźnie charakter praktyczny.

CELE PROGRAMU

Zdobycie przez nauczyciela informacji o swych wychowankach,

diagnoza zjawiska, które budzi niepokój nauczyciela, wychowawcy, np. postępowanie wychowanka, swoistych poglądów grupy czy stosunku do nauki, szkoły,

zdobycie informacje o warunkach, w których będzie prowadziło się działalność wychowawczą, np. wychowawca chcąc wprowadzić pewną normę, powinien zorientować się, jakie jest nastawienie wobec podobnej normy w domach rodzicielskich,

sprawdzenia skutków oddziaływań pedagogicznych, np. czy zmienił się stosunek wychowanka do nauki szkolnej,

podsumowanie rezultatów i wyciągnięcia wniosków przydatnych do dalszej pracy pedagogicznej z dziećmi i młodzieżą,

dla poinformowania uczniów. Wychowawca chce , aby uczeń mógł sam dowiedzieć się czegoś o sobie, aby mógł dostrzec rezultaty swojej pracy i porównać je z rezultatami uzyskiwanymi przez kolegów, aby zachęcić go do samokształcenia bądź samodoskonalenia,

określenie przeciętnej wartości zjawiska, czyli np. stwierdzenia, jakie zainteresowania są typowe, jakie aspiracje kulturalne występują u wychowanków,

budowanie pozytywnej atmosfery w grupie,

integracja grupy.

WARUNKI POZNAWANIA UCZNIÓW

Chcąc skutecznie poznawać wychowanków wychowawca powinien pamiętać o kilku podstawowych zasadach usprawniających, czy wręcz umożliwiających gromadzenie informacji. Są to:

Szczerość – jeśli wychowankowie postrzegają wychowawcę jako osobę nieszczerą, nie powinno dziwić, że nie chcą, by zbyt dużo o nich wiedział.

Zdawanie sobie sprawy ze „szkolnego” dystansu – wielu wychowanków traktuje wychowawcę jako psychicznie odległego, do którego trudno jest „dotrzeć”.

Umożliwienie przepływu informacji – nie może występować sytuacja sztywnego podziału ról, gdzie wychowawca jest od zadawania pytań, wychowanek od odpowiadania, bądź wychowawca od wyrażania sądów, wychowanek zaś od potakiwania.

Zorientowanie się, co kto widzi – w obcowaniu z wychowankami wychowawca inaczej postrzega sytuację niż wychowankowie, co może stać się źródłem nieporozumień.

Rozumienie kontaktów niewerbalnych – wychowankowie często starają się przekazać swoje nastroje, odczucia, pragnienia bez użycia mowy, poprzez porozumienie niewerbalne: uśmiechy, mimikę twarzy, ruchy głowy.

Zaufanie ze strony wychowanków – nie można żądać zaufania tylko dlatego, że jest się wychowawcą; na zaufanie trzeba zasłużyć.

Empatia – działania rozpoznawcze nie odniosą sukcesu, jeśli wychowawca nie będzie potrafił wczuwać się w ...