Teatr szkolny - sposób na wszechstronny rozwój dziecka.

Z doświadczeń własnych oraz moich koleżanek, i na podstawie ciekawych artykułów wielu autorów, pragnę zachęcić nauczycieli, wychowawców do korzystania z teatru szkolnego, jako wspaniałej metody rozwijającej w dziecku min. jego aktywność twórczą, pamięć, słownictwo, osobowość oraz postawę. „Nie zadawaj dzieciom gwałtu nauczaniem – tylko niech się tym bawią: wtedy też łatwiej potrafisz dostrzec, do czego każdy zdolny jest z natury.” Platon

Jednym z celów kształcenia w klasach początkowych jest przygotowanie dzieci do uczestnictwa w życiu kulturalnym. Cel ten realizowany jest przez umożliwienie dzieciom kontaktu ze sztuką m.in. teatralną.

Sztuka teatralna zajmuje ważne miejsce w życiu każdego człowieka, a więc i dziecka. Teatr – jego poznawanie, przeżywanie, rozumienie i tworzenie – pełni niezastąpioną rolę w rozwoju osobowości dziecka, w procesie nauczania i wychowania młodego pokolenia na progu XXI wieku. Spotkanie dzieci z teatrem to wielopłaszczyznowa scena rozwoju intelektualnego i emocjonalnego. To niezapomniana przygoda dla nauczycieli i ich podopiecznych. W szkolnym zespole teatralnym reżyserem przedstawienia jest nauczyciel, który wraz z uczestnikami zajęć, aktorami, tworzy spektakl dla innych dzieci – widzów. Sztuki ukazują różne sytuacje, dotyczą życia, rozmaitych problemów, pomagają dziecku dzięki temu lepiej poznać świat i siebie samego. Dziecko, naśladując różne sytuacje życiowe i podejmując się grać różne role, poznaje głębiej życie i złożoność napotykanych sytuacji. Stwarza to warunki wyobraźni i fantazji. Podejmowanie działań twórczych wprowadza dziecko w takie strony życia, których dotąd być może nie dostrzegało, które nie odbiły się w pełni w jego świadomości.

Szkoła miejscem edukacji kulturalnej

Edukacja kulturalna w szkole oznacza pewien proces mający na celu wprowadzenie dziecka w świat dóbr kultury, zarówno materialnych jak i niematerialnych. Wprowadzenie to inaczej rozwijanie zdolności i zainteresowań artystycznych dziecka, a także zapoznanie z elementami kultury bycia na co dzień.1

Edukacja ta jest równocześnie „edukacją dla kultury” i „edukacją przez

kulturę”. Oznacza to, że w toku nauki szkolnej uczeń ma nie tylko okazje poznania dóbr kultury (materialnych i niematerialnych, wzorców, postaw, norm, zachowań), ich rozumienia i przeżywania. Może też zdobywać korepetycje w zakresie odczytywania i nadawania im sensu, wykorzystywania kultury w poznaniu siebie i realizacji procesu autokracji poprzez podejmowanie działań twórczych. Edukacja kulturalna jest ważnym zadaniem szkoły.

W dobrym programie uwzględniane są „okazje edukacyjne” sprzyjające

doświadczeniu przez dziecko wartości estetycznych, moralnych, prakseologicznych, społecznych.2 Układy zagadnień wypełniające przestrzenie pomiędzy tymi wartościami wskazują na dużą różnorodność i potencjalną wielobarwność sytuacji, w których uczniowie mogą gromadzić doświadczenia kulturalne. Odnoszą się one do rozmaitych wartości wypełniających ich świat. Dokonując wglądu w tę złożoność, można wskazać kilka głównych kategorii takich przestrzeni, w których uczniowie wzbogacają swoje doświadczenia.

Są to:

A. Przestrzeń społeczno-moralna.

W tym przypadku źródłem gromadzenia doświadczeń dziecka są relacje łączące je z innymi. W trakcie nawiązywania kontaktów społecznych ma ono szansę odkrywania wartości życia grupowego, roli procesu porozumiewania się z innymi, podziału pracy, znaczenia reguł i norm regulujących układ i przebieg kontaktów społecznych dziecka z otoczeniem ...