Program wspierający rozwój dziecka zagrożonego dysleksją.

PROGRAM WSPIERAJĄCY ROZWÓJ DZIECKA

ZAGROŻONEGO DYSLEKSJĄ

DLA UCZNIA

SZKOŁY PODSTAWOWEJ

SPIS TREŚCI

Wstęp.

Charakterystyka ucznia.

Cele terapeutyczne.

Metody, zasady i środki dydaktyczne.

Treści programowe- ćwiczenia.

Procedury osiągania celów.

Ewaluacja.

Bibliografia.

I. Wstęp

W ostatnich latach obserwuje się znaczny wzrost dzieci, u których stwierdza się specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu, czyli niemożność nabycia umiejętności czytania (dysleksję), niemożność nabycia umiejętności poprawnego z zasadami pisowni pisania (dysortografię) oraz trudność osiągania dobrego poziomu graficznego pisma (dysgrafię). Istotne znaczenie w procesie nabywania wiadomości i umiejętności szkolnych ma analizator wzrokowy. Może on być zaburzony w zakresie np. różnicowania, składania, zapamiętywania wzrokowego. Zaburzona analiza i synteza wzrokowa przyczynia się do wolniejszego tempa czytania oraz obniża motywację do nauki czytania. Przyczyną trudności może być również zaburzona percepcja słuchowa. Słaba pamięć słuchowa powoduje, że dzieci skupiają się na technicznej stronie czytania zapominając treści czytanego tekstu. Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu mogą być spowodowane zaburzeniem słuchu fonematycznego. Dziecko błędnie czyta i pisze, ponieważ nie różnicuje dźwięków w sposób właściwy. Ważną rolę w nauce czytania i pisania odgrywa także prawidłowe funkcjonowanie analizatora skórno-kinestetyczno-ruchowego. Zaburzenie w tej sferze powoduje obniżoną sprawność grafomotoryczną, co objawia się wolniejszym, niekształtnym pismem.

Należy dodać, że u podstaw czynności złożonych tj. czytania i pisania, oprócz wyżej wymienionych funkcji uczestniczą również: pamięć, uwaga, mowa i myślenie oraz procesy emocjonalno- motywacyjne.

Program opracowałam dla ucznia mającego trudności w czytaniu i pisaniu.

II. Charakterystyka ucznia

Chłopiec uczęszcza do drugiej klasy Szkoły Podstawowej. Ma duże trudności w przyswajaniu wiedzy i umiejętności na obecnym etapie nauki. Wyniki uzyskane w badaniu Skalą Ryzyka Dysleksji pozwoliły określić mocne strony dziecka oraz jego trudności w procesie nauki.

Do mocnych stron chłopca, które sprzyjają i pomagają kompensować trudności należą:

dobra sprawność ruchowa,

przeciętna sprawność manualna ( posługiwanie się nożyczkami, rysowanie, układanki, klocki),

dość dobra analiza i synteza krótkich wyrazów ( trzygłoskowych),

właściwe odwzorowywanie większości liter,

zadowalający zasób wiedzy ogólnej,

dobre rozumienie poleceń,

właściwa motywacja do zajęć.

Ponadto uczeń chętnie uczestniczy w zabawach ruchowych, podejmuje nowe doświadczenia, lubi rysować i robi to z dużym zaangażowaniem. Chłopiec łatwo nawiązuje kontakty, rozumie normy i zasady społecznego postępowania, ale wchodzi w konflikty z rówieśnikami. Wykonuje czynności samoobsługowe: samodzielnie ubiera i rozbiera się, myje się, utrzymuje porządek wokół siebie, sprząta po zabawie, korzysta samodzielnie z toalety.

Trudności ucznia przejawiają się w różnych sferach rozwojowych. Należą do nich:

zniekształcone pismo, litery o różnym nachyleniu, nierówne,

mylenie liter odpowiadających głoskom zbliżonym fonetycznie,

opuszczanie liter,

wolne tempo pracy ( pisanie, czytanie, rysowanie, wykonywanie prac plastycznych ...