Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
NAJWAŻNIEJSZE ASPEKTY WSPÓŁPRACY Z RODZICAMI W KONTEKŚCIE PRACY, KTÓRĄ WYKONUJĘ
AGNIESZKA CICHA,
TYFLOPEDAGOGIKA, SEMESTR III
Wiele badań wskazuje jak istotna dla rozwoju uczniów jest współpraca szkoły z rodzicami. Wszystkie dowodzą, że zaangażowanie rodziców podnosi wyniki w nauce, poprawia zachowanie i frekwencję. Jednakże, dla wielu szkół kontakt z rodzicami stanowi jeden z trudniejszych aspektów jej funkcjonowania. Być może wynika to z faktu, że poza obowiązkowymi zebraniami, szkoły z rodzicami kontaktują się zwykle wyłącznie w nieprzyjemnych sytuacjach. Najczęściej rozmowy dotyczą nieodpowiedniego zachowania dzieci, wagarów, słabych ocen bądź składek na radę rodziców, lub inne cele. Obowiązkowe zebrania mają coraz niższą frekwencję, im starsze dziecko tym częściej rodzice uważają, że ich zaangażowanie jest niepotrzebne. Oprócz braku czasu rodzice też często tłumaczą się wstydem, z jakim muszą się mierzyć na zebraniach, jeśli ich dziecko nie radzi sobie z nauką lub dyscypliną. Niestety wielu wychowawców nie ma wystarczająco empatii, która powstrzymałaby ich od piętnowania wymienianych z nazwiska dzieci na forum podczas zebrania.
Czym charakteryzuje się zatem odpowiednia współpraca rodziców z nauczycielami? Rodzice mogą wykazać swoje zaangażowanie w edukację dziecka przez pomoc przy zadaniach domowych, czytanie książek z dziećmi, zainteresowanie wydarzeniami szkolnymi, czy w miarę możliwości poznanie kolegów i koleżanek, z którymi dziecko spędza najwięcej czasu. Poza tym, obecność na zebraniach, monitorowanie wyników dziecka i zaangażowanie w życie szkoły.
Na drodze do powyżej opisanej współpracy stoi jednak wiele barier. M. Babiuch wymienia najczęściej spotykane kategorie zachowań rodziców, które utrudniają nauczycielom kontakt i efektywną współpracę lub przynajmniej stanowią spore wyzwanie dla jego umiejętności interpersonalnych, to:
1. Unikanie współpracy – brak zainteresowania rodziców współpracą ze szkołą, a nawet jawnie postulowana niechęć. Nauczyciel czuje się lekceważony, niedoceniony, pozbawiony pomocy.
2. Brak zaangażowania i zaniedbywanie spraw dziecka. Takie zachowania często są wynikiem trudnych warunków bytowych rodziny, specyfiki stylu życia, dysfunkcjonalności rodziny, jak również problemów osobistych rodziców. Rodzice zaniedbujący dzieci mają często poczucie winy, czują się niepewnie. Życzliwość ze strony nauczyciela, unikanie obwiniania, docenianie wszelkich przejawów dobrej woli, starań mogą znacznie pomóc i zmotywować rodziców do zmiany stylu postępowania.
3. Nadopiekuńczość. Rodzice starają się uchronić dziecko przed wszystkimi niebezpieczeństwami. Bezpośrednie kwestionowanie argumentacji takich rodziców okazuje się zwykle mało skuteczne i najczęściej prowadzi do usztywnienia stanowiska opiekunów i podważania przez nich kompetencji nauczyciela.
4. Perfekcjonizm rodziców – wymagania rodziców wobec dzieci i szkoły są przesadnie wygórowane. Największym problemem jest brak realizmu w ocenie uzdolnień i możliwości dziecka oraz zastrzeżenia rodziców wobec programu nauczania.
5. Konflikt rodzice – nauczyciele – ze względu na swoje przygotowanie zawodowe rodzice często ...
