Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
NADPOBUDLIWOŚĆ PSYCHORUCHOWA U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
Pojawia się coraz więcej skarg na dzieci, które mają problemy z koncentracją, reagują bardzo szybko, są zbyt ożywione a przy tym agresywne .W czasie gry i nauki nie przestrzegają obowiązujących zasad. Stały brak koncentracji, cierpliwości i nieprzystosowanie się, przy jednocześnie dużych wymaganiach w stosunku do siebie jest przyczyną szczególnie w szkole, kłopotów z nauką i dziwnego zachowania.
Dzieci nie wykazują umiejętności , którymi dysponują. Chociaż obiecują poprawę, nie udaję im się sprostać oczekiwaniom dorosłych, dlatego denerwują się tracąc przy tym dużo sił i energii.
To nadpobudliwe i „aktywne” zachowanie oceniane jest poza szkołą bardzo pozytywnie. Około 1/3 rodziców jest zadowolona ze swoich „ aktywnych” dzieci i nie uważa tego za problem.
Duża aktywność i rozpiętość koncentracji u małych dzieci jest uzasadniona rozwojem. Przejście z „ pożądanej” do „ niepożądanej” aktywności jest płynne.
Uciążliwe zachowania uwidaczniają się szczególnie w następujących sytuacjach:
- gdy dostarcza się dziecku dużo impulsów i bodźców ( imprezy dziecięce, lekcje, uroczystości rodzinne…)
- kiedy stawia się mu wymagania i zadania( np. ma siedzieć cicho, uważać, czekać, robić ćwiczenia, odrabiać lekcje…)
- gdy spotyka się z ludźmi reagującymi niecierpliwie lub nerwowo na zachowanie dziecka
Tego typu „ trudne” dzieci mogą doprowadzić rodziców i nauczycieli do rozpaczy. Ciężko utrzymać je pod kontrolą za pomocą nagród i kar. Są to powody, dla których podejrzewa się u nich występowanie zespołu ADHD z nadpobudliwością lub bez nadpobudliwości psychoruchowej.
Jak twierdzi H. Spionek z nadpobudliwością psychoruchową mamy do czynienia wtedy, gdy dochodzi do powstania przewagi procesów pobudzania nad procesem hamowania. Jeżeli w fazie największego wzrostu mózgu występują jakieś przeszkody, mogą one doprowadzić do zmniejszenia się liczby połączeń nerwowych oraz spowolnić niezbędne biochemiczne procesy dojrzewania. To może zaburzyć dynamikę procesów nerwowych, wpłynąć na opóźnienie kształtowania się mowy, pisania, czytania oraz myślenia.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej charakteryzuje się odmienną pracą mózgu, która uniemożliwia dziecku kontrolowanie swoich zachowań w sferze uwagi, ruchów i emocji.
Dziecko nadpobudliwe ma za mało zdolności do wewnętrznej kontroli i hamowania. O zespole nadpobudliwości psychoruchowej mówimy wtedy, jeżeli początek zaburzenia występuje nie później niż w wieku siedmiu lat, a jego objawy utrzymują się przez co najmniej 6 miesięcy w stopniu prowadzącym do nieprzystosowania lub niezgodnym z poziomem rozwoju dziecka. Cechą charakterystyczną zespołu jest występowanie trwałych wzorców zachowania, a przejawiających się przede wszystkim jako:
• zaburzenia koncentracji uwagi,
• nadmierna impulsywność,
• nadruchliwość
Przez lata naukowcy i lekarze usiłowali opracować koncepcję pozwalającą wytłumaczyć, dlaczego niektóre dzieci pomimo pozytywnych wzorców społecznych, dobrego środowiska rodzinnego , dobrych warunków materialnych , braku wyraźnych ...
