„Metody i techniki wychowania” na podstawie „Teorii wychowania w zarysie” Mieczysława Łobockiego.

Agnieszka Wiśniewska

„Metody i techniki wychowania” na podstawie „Teorii wychowania w zarysie”
Mieczysława Łobockiego.

Metody wychowania to „systematycznie stosowane sposoby postępowania wychowawczego lub powtarzalne czynności zmierzające do urzeczywistnienia celów, jakie stawia sobie wychowawca”, to sposób oddziaływania pedagogicznego dla osiągnięcia zamierzonego celu wychowawczego.
Występują różne klasyfikacje metod wychowania;
- indywidualne i grupowe,
- bezpośredniego i pośredniego oddziaływania wychowawczego,
- wpływu osobistego, sytuacyjnego i społecznego oraz kierowania samowychowaniem,
- strukturalne i sytuacyjne.

Metody oddziaływań indywidualnych:
• modelowania, inaczej nazywana metodą dawania dobrego przykładu, działania własnym przykładem, przykładu, uczeniem się przez naśladownictwo, zastępczym, zarażaniem. Jej treść wyraża powiedzenie „słowa uczą, a przykłady pociągają”. Polega ona na przyswajaniu sobie przez dzieci ,często nieświadomie, zachowań i postaw innych osób z otoczenia. Dzieci upodabniają się głównie do rodziców, nauczycieli , kolegów. Robią to najczęściej nieświadomie ale zdają sobie sprawę , że rodzice i nauczyciele stanowią dla nich przykład i wzór do naśladowania.
Występują dwa rodzaje efektów modelowania: efekty zgeneralizowane (uogólnione) i bezpośrednie (podobne). Zgeneralizowane wyrażają się w tym , ze dziecko naśladowane zachowanie czyli kształtowane społecznie i moralnie pożądane postawy, realizuje w relacjach z innymi ludźmi.
Ważne jest zatem właściwe postępowanie osób dorosłych, rodziców i nauczycieli, tak by dzieci mogły naśladować , odwzorowywać pozytywne zachowania, postawy prospołeczne. Istotne jest postępowanie rodziców wobec siebie wzajemnie i wobec dziecka (miłość, zaufanie, troska, zrozumienie) oraz innych osób z otoczenia, np. sąsiadów, znajomych (pomoc, wrażliwość na krzywdę).
Za pomocą tej metody można rozwijać i pogłębiać zachowania i postawy społecznie i moralnie pożądane. Jest ona bezpośrednia i naturalna, skuteczna głównie w przypadku starszych dzieci, gdyż młodsze nie są zdolne do generalizowania zachowań. Ważne znaczenie ma tu płeć. Dziewczynki chętniej naśladują zachowania kobiet, chłopcy mężczyzn.
Modelowanie zależy od kompetencji i autorytetu modela, zakresu jego władzy, dawania oparcia, stopnia podobieństwa, entuzjazmu modela.
Cel: Przekazanie pozytywnych zachowań prospołecznych.

• zadaniowa, polega na powierzaniu dzieciom i młodzieży konkretnych zadań , których wykonywanie prowadzi zwrotnie do konstruktywnych zmian ich zachowań i postaw pożądanych z wychowawczego punktu widzenia, a także do wzbogacenia ich wiedzy i doświadczeń w określonej dziedzinie działalności, głównie prospołecznej, stąd też ważne są tu zadania służące dobru wspólnemu. Pełne przyswojenie sobie przez dzieci umiejętności , które powinny posiadać nie jest możliwe bez ćwiczenia, działań praktycznych z wiec podejmowania, i realizowania konkretnych zadań. Jest to metoda pośrednia a jej cechą jest postawienie wychowanka wobec wymagań, wynikających z zaistniałej sytuacji.

Powierzanie zadań:

- W rodzinie może to być świadczenie sobie wzajemnie usług, utrzymywanie porządku, przygotowywanie posiłków, załatwianie spraw w punktach usługowych, robienie zakupów, w rodzinach wielodzietnych – opieka nad młodszym ...