Praca z dzieckiem z ZA

Temat: Praca z dzieckiem z ZA.

W pracy z dzieckiem z ASD bardzo ważne jest podejście indywidualne, poznanie możliwości dziecka, kreatywność terapeuty, by nawiązać z nim bezpieczną, pozytywną relację opartą na szacunku. Wychwycenie zachowań stereotypowych, stosowanie nagród i wzmocnień, a w sytuacjach niepożądanych wstrzymywać się od nich jest kluczowym aspektem działań.

Przy nawiązaniu relacji ważny jest pierwszy kontakt z dzieckiem aby go zaciekawić. Należy mówić w sposób zrozumiały, prosty, konkretny i gestykulować dla lepszego przekazu informacji, by rozumiało polecenie. Dobrze jest mówić dziecku co robi w konkretnym momencie. Należy nauczyć go proszenia o pomoc, używać zaimków, odnieść się do echolalii lub rzeczy z otoczenia dziecka by nakierować dziecko na to co ważne. Dziecko z autyzmem musi nauczyć się obserwować i naśladować zachowania innych. Stanowi to dla niego wzór postępowania. Dziecko poprzez zabawę uczy się współpracy i współdziałania. Należy modelować pożądane zachowania oraz przewidywać niebezpieczeństwa. Należy redukować poziom stresu poprzez nauczenie go koncepcji czasu oraz planów dnia. Aby wiedziało co go czeka. Ostrzegać o zmianach. Należy pracować na pozytywach, wzmocnieniach i nagrodach pożądanych zachowań. Ważne jest poznanie mocnych stron dziecka i bazowanie na nich.

Miejsce nauki powinno być indywidualnie dostosowane do dziecka. Poukładane, bez rozpraszających bodźców. Należy pomagać mu w organizacji miejsca pracy, nauki. Należy inicjować i wspierać kontakty społeczne. Ważne jest aby nie karać dziecko za objaw choroby i chronić je przed agresją ze strony rówieśników.

Dziecko z ZA ma problemu w sferze społecznej, kontaktach społecznych, komunikacji, zachowaniu i zainteresowaniach, nadwrażliwości na bodźce. Dzieci te są labilne emocjonalnie, mają skłonności lękowe i depresyjne oraz obnażoną samoocenę i czują się odtrącane i niezrozumiane. Nie dążą do zawierania znajomości, nie potrafią prawidłowo emocjonalnie odpowiadać. Są obok grupy. Ich słownictwo jest formalne i jeśli o czymś mówią nie zwracają uwagi na to, że nikogo to nie ciekawi. Mają nietypowe zainteresowania w jednej lub dwóch dziedzinach – fiksacja na danym temacie. Nie rozumieją czynności przyczynowo skutkowych. Każde działanie musi być z nimi omówione bo tylko wtedy czują się komfortowo. Ma zaburzoną sferę integracji sensorycznej i zaburzenia komunikacyjne, które objawiają się tym, iż jest brak opóźnienia mowy przy jednoczesnym braku umiejętności komunikowania się niewerbalnego. Ograniczenia inicjowania i podtrzymywania rozmowy oraz dosłowne rozumienie zdań, przenośni. Dziecko z ZA ma zaburzoną prozodie - mówi jednym tonem i barwą. Mówi lub krzyczy często na jednym wdechu. Nie umie czytać z mimiki twarzy i gestów ciała. Nie lubi słuchać rozmówcy. Należy kierować do niego pojedyncze polecenia, wtedy je wykona. Kontakt wzrokowy ...