Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Poezja miłosna Zygmunta Krasińskiego
W ciągu pierwszych dwudziestu lat niewoli wykrystalizował się w społeczeństwie polskim
nowy sposób myślenia o świecie, nardzie, jednostce, który od 1820 r. zaczęto nazywać
romantyzmem. Przedmiotem szczególnych zainteresowań romantyków stało się to, co
indywidualne – ludzka osobowość. Odkryto także i wyrażano w ludzkim kształcie bogate życie
emocjonalne człowieka, sferę jego uczuć i wyobrażeń. Naczelnym hasłem romantyków stało się
Mickiewiczowskie Miej serce i patrzaj w serce.1 W ten sposób romantyzm stworzył poezję
różnorodnych uczuć, w tym również poezję miłości.
Romantyzm właśnie stworzył całą teorię miłości jako uczucia, które ma wymiar kosmiczny, rozrasta
się, bowiem od miłości zmysłowej – miłości do kobiety – poprzez więź uczuciową z przyjacielem i
bliźnim, aż w sferę nieskończoności. (…) Miłość romantyczna jest przykładem irracjonalnej
interpretacji świata na podstawie wewnętrznych przeżyć. Jest także rodzajem namiętności świętej. 2
Romantycznym poetą i kochankiem tego okresu był między innymi syn Wincentego
Krasińskiego i i Marii Radziwiłłówny – Zygmunt Krasiński. Z. Sudolski w swej książce wspomina
jak wielki wpływ na wychowanie syna miała ojciec Zygmunta. To on wpajał mu idee patriotyczne,
wiernościowe. Postawa ojca była pełna tradycjonalizmu, niestety w późniejszych latach to właśnie
taka postawa doprowadziła do konfliktu z synem, którego patriotyzm kształtowały już pojęcia i
wydarzenia nowożytne. 3
Młody poeta bardzo dużo podróżował, podczas pobytu w Genewie poznał Henriettę Willan i
Henryka Reeve, którzy dla 18-letniego pisarza stali się uosobieniem romantycznych ideałów
miłości i przyjaźni. Wtedy kształtowała się w Krasińskim typowa dla epoki koncepcja miłości
idealnej, która nie jest w stanie zrealizować się na ziemi.4
30 kwietnia 1834 r. Zygmunt Krasiński poznał Joannę Bobrową, której zadedykował pod
pseudonimem „Maria” - między innymi „Irydiona”. Joanna miała męża Teodora Bóbr-
Piotrowickiego. Bobrowa była szczęśliwa z mężem, ale pragnęła naśladować romantyków.
Rozumiała, iż życie jej pozbawione jest pierwiastków romantycznych. Małżeństwo dla romantyków
było grobem miłości, było najbardziej prozaiczną instytucją społeczną. 5 Krasiński oczarował
Bobrową swą „fenomenalną inteligencją”. „Romantyczny” poeta dalej podróżował, a ze swą
kochanką spotykał się przypadkowo. Nie mogli być razem. Często się rozstawali, ale podczas
spotkań uczucie wracało. Jego uczucie do pani Joanny jest tragiczne, nastrój minorowy dominuje w
1 A. Mickiewicz, Romantyczność, Wypisy z literatury polskiej i obcej, J. Przybylska-Gmyrek, Warszawa 1992, s.
192.
2 Okresy literackie, praca zbiorowa, pod red. J. Majdy, warszawa 1990, s. 194-195.
3 Z. Sudolski, Zygmunt Krasiński, Warszawa 1974, s. 25.
4
5
Ibidem, s. 35, 73-74.
Ibidem, s. 171-172.
listach poety. (…) Zgodne to jest z podstawowym założeniem romantyzmu, iż prawdziwa miłość nie
może być ...
