Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Przegląd najważniejszych metod z zakresu muzykoterapii
Historia wykorzystania muzyki w lecznictwie i terapii szczególnie w okresie ostatnich dwudziestu lat charakteryzuje się stosowaniem dużej różnorodności form i metod terapii. Pierwsze próby kojarzenia muzyki i medycyny znajdujemy w polskim piśmiennictwie już w 1951 roku. Zjawisko oddziaływania muzyki na psychikę człowieka znane było już od najdawniejszych dziejów ludzkości, a w starożytności powstały pierwsze teorie dotyczące estetycznych walorów muzyki i jej możliwości wychowawczych. Duża powszechność współczesnych zainteresowań tą dziedziną łączy się z nadzieją, że muzyka mogłaby spełniać rolę uniwersalnego środka leczniczego, który byłby przydatny zarówno do celów profilaktyki, jak i leczenia i postępowania rehabilitacyjnego, nie powodując żadnych skutków ubocznych, jakie często występują w przypadku środków farmakologicznych.
Wpływ muzyki wykorzystywanej w terapii na organizm ludzki jest wielostronny. Elżbieta Galińska wydzieliła cztery obszary oddziaływań i związane z nimi kierunki rozwoju muzykoterapii: psychosomatyczny (zakładający wsparcie psychiczne dla pacjenta oraz regulację czynności wegetatywnych organizmu), psychologiczny (wpływy emocjonalne, komunikacyjno-interakcyjne, poznawcze i humanistyczne), psychomotoryczny (terapia muzyką zaburzeń motoryki ciała, muzyka jako czynnik porządkujący i stymulujący ruch), oraz pedagogiczny (muzyka jako czynnik terapeutyczny w różnych zaburzeniach psychofizycznych dzieci i młodzieży oraz kłopotach natury dydaktyczno-wychowawczej). Ważne przy tym jest to, że muzykoterapia jest metodą korzystną nie tylko dla dzieci, ale i także dla młodzieży, głównie ze względu na jej uniwersalizm jako środka leczniczego, który nie wywołuje skutków ubocznych. Dlatego też w większości placówek oświatowych należy prowadzić zajęcia ukierunkowane na wszechstronny rozwój osobowości, w których aktywnie wszyscy uczestniczą. Sądzę, że zajęcia muzykoterapeutyczne spełniają niezwykle pozytywną rolę, można bowiem wykorzystać je nie tylko jako metodę leczniczą, ale także jako oddziaływanie psychohigieniczne, psychoprofilaktyczne i psychoedukacyjne. Celem zajęć muzykoterapeutycznych jest też praca nad problemami, nie tylko poszczególnych osób, ale i grupy, związanymi z jej dynamiczną strukturą i stopniem spójności”.
Muzykoterapia daje zatem pozytywne efekty w pracy z różnorodnymi zaburzeniami, pozwalającą uzyskiwać rezultaty w odniesieniu do różnorodnych problemów. W związku z tym uważam, iż wprowadzenie muzykoterapii i jej elementów do praktyki pedagogicznej jest bardzo istotnym celem, przed którym, moim zdaniem, stoi całe szkolnictwo. To właśnie muzyka wysuwa się na czoło wśród sztuk ze względu na walory terapeutyczne i wychowawcze, wśród których wyróżniają się:
wzbogacanie osobowości;
kształtowanie wrażliwości i umiejętności emocjonalnego reagowania na sztukę;
kształtowanie wyobraźni i fantazji;
wyrabianie postawy twórczej;
ułatwianie poznawania – przez pryzmat sztuki – swych własnych lęków, problemów i konfliktów, ułatwianie poznawanie samego siebie, a przez to – lepszego poznawania innych ludzi, kształtowanie lepszych stosunków międzyludzkich;
kształtowanie wrażliwości na dobro i zło przez uwrażliwianie na piękno i ...
