Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
mgr Katarzyna Sztul
nauczyciel języka angielskiego
„Jak doskonalić poprawną wymowę na lekcjach języka angielskiego w klasach I-III SP” (WDN)
Dzieci w wieku wczesnoszkolnym mają niezwykle elastyczne narządy mowy. Dzięki temu są w stanie imitować przeróżne dźwięki, również te, które nie występują w ich języku ojczystym. Większość dzieci chętnie odtwarza nowy materiał językowy, podejmuje próby wypowiadania wprowadzonych słów i zwrotów nie odczuwając przy tym wstydu, czy zażenowania. Poprawna wymowa poszczególnych słów, akcent wyrazowy i zdaniowy, a także prawidłowa intonacja może być utrwalona dzięki częstemu kontaktowi dziecka z różnorodnymi materiałami audio oraz językiem używanym przez nauczyciela. Zadaniem nauczyciela jest zatem dostarczenie uczniom odpowiedniej ilości i częstotliwości bodźców językowych, motywowanie podopiecznych do naśladowania usłyszanych dźwięków, czy melodii języka, a przede wszystkim stworzenie atmosfery zabawy podczas ćwiczeń fonetycznych. Nauka wymowy nie musi stanowić odrębnego etapu lekcji, bez trudu można zintegrować ją z innymi umiejętnościami, np. z nauką słownictwa lub doskonaleniem rozumienia ze słuchu.
Przykładowe techniki usprawniające poprawną wymowę:
nauka i śpiewanie piosenek, recytowanie wierszyków, rymowanek (często połączone z ruchem, dzięki czemu przyswajanie poprawnej wymowy jest bardziej skuteczne, gdyż zaangażowane są obie półkule mózgowe – ta odpowiedzialna za naukę oraz druga odpowiedzialna za ruch; naukowcy dowodzą, że w takim przypadku przyswajanie nowych treści jest bardziej efektywne);
stosowanie, tzw. „routine songs/rhymes” – są to np. piosenki lub rymowanki na powitanie na początku lekcji i pożegnanie po zajęciach (wielokrotnie powtarzane przez dzieci pomagają wymawiać im poprawnie zawarty w nich materiał językowy);
zabawa w echo – dzieci powtarzają za nauczycielem słowa, zwroty bądź całe zdania, nauczyciel zachęca dzieci do naśladowania różnych głosów, np. mówi głosem bardzo niskim i grubym, cieniutkim i wysokim, zmęczonym lub pełnym energii i wesołym, mówi szeptem.
zabawa w głuchy telefon;
słuchanie i/lub oglądanie historyjek obrazkowych, bajek, filmów edukacyjnych;
zabawy z zastosowaniem metody „reagowania całym ciałem”, np. Simon says, w której uczniowie muszą uważnie słuchać poleceń nauczyciela i je wykonywać, po pewnym czasie również dzieci wydają polecenia – jest to naturalny sposób na osłuchanie i opanowanie poprawnej wymowy całej gamy różnych poleceń;
stosowanie techniki „storytelling” – nauczyciel opowiada dzieciom bajkę, może także angażować klasę i prosić o powtarzanie fragmentów historyjki, np. słów wypowiadanych przez bohaterów, które występują w bajce zwykle kilkukrotnie;
zabawy typu: powiedz słowo na literę … „b” (dzieci, które złapią piłeczkę wymyślają i wypowiadają wyraz na zadaną literkę), memory: uczniowie kolejno powtarzają wyrazy i dodają swój, wyrazy mogą należeć do jakiejś wspólnej kategorii, np. szkoła: Nauczyciel: pencil, Uczeń 1: pencil, schoolbag, Uczeń 2: pencil, schoolbag, notebook itd ...
