Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Niniejsze opracowanie powstało jako wynik potrzeby sytuacji w jakiej się znaleźliśmy – pandemii i związanych z nią reżimów. Stanowi przypomnienie gier i zabaw z lat 80-tych (niejednokrotnie i wcześniejszych) ubiegłego wieku, które obecnie mogą być już zapomniane, ale które ze względu na swoje walory, dostępność i atrakcyjność można z powodzeniem zaproponować dzieciom i młodzieży funkcjonującym na co dzień w wirtualnej „rzeczywistości”.
Wychodząc zatem naprzeciw aktualnie obowiązującym zaleceniom organizacji zajęć wychowania fizycznego na otwartej przestrzeni, a przede wszystkim naturalnej potrzebie ruchu, pragnę przybliżyć (a niektórym odświeżyć) zabawy „podwórkowe”, które z powodzeniem można wykonać w każdym miejscu, terenie wokół szkoły, podwórka, bez wymagań specjalistycznego sprzętu, czy przyborów. Z tego powodu zabawy mogą prowadzić nauczyciele wychowania fizycznego, kształcenia zintegrowanego, czy też świetlicy, a także wychowawcy. Wystarczy kawałek przestrzeni, czasami patyk, kreda, skakanka, albo zwykły kamyk, który stanie się niezwykłym towarzyszem zabaw.
Gry i zabawy „podwórkowe” to ruch na świeżym powietrzu, walka z wadami postawy, kiepską odpornością i nudą w czterech ścianach. Są dostępne dla wszystkich, niezależnie od płci, wieku, sprawności fizycznej i liczby uczestników. Współdziałają w dużym stopniu z rozwojem wrażeń i spostrzeżeń, uczą postrzegać otaczające przedmioty i zjawiska ze wszystkich stron, wyrabiają umiejętność określania odległości, ciężaru, wytrzymałości i innych cech przedmiotów, udoskonalają myślenie dziecka, pamięć, uwagę, spostrzegawczość, orientację, refleks, wyobraźnię oraz inwencję twórczą.
Gry i zabawy „podwórkowe” uczą również przestrzegania norm i reguł gry, współpracy w grupie, umiejętności pogodzenia się z przegraną, wdrażają więc do karności i dyscypliny. Ponad to wszechstronnie wpływają na rozwój fizyczny organizmu, dzięki nim podnosi się wydolność wielu narządów i układów, zwłaszcza nerwowego i mięśniowego, krążenia, oddychania, przemiany materii, a także rozwijają się wszystkie cechy motoryczne: szybkość, skoczność, siła, wytrzymałość, gibkość i zwinność. Przebywanie na powietrzu zmniejsza podatność organizmu na przeziębienia. Dlatego szczególne znaczenie mają gry i zabawy ruchowe prowadzone na otwartej przestrzeni, które pozwalają celowo i racjonalnie rozwijać naturalny pęd i zaspokajać potrzeby ruchowe dzieci.
Warto zatem po nie sięgnąć.
Iwona Jaworska-Lenart
KLASY (CHŁOPEK)
Wymagania terenu: chodnik, asfalt lub płaska ziemia.
Ilość uczestników: co najmniej dwóch uczestników (ale można też ćwiczyć skoki indywidualnie).
Niezbędne akcesoria: patyk do rysowania na ziemi lub kreda/kamień do rysowania na chodniku, kamyk znaleziony w pobliżu miejsca gry.
Reguły gry: Uczestnicy rysują kształt klas - chłopka. Ustalają w drodze wyliczanek kolejność udziału w grze.
Gra polega na umiejętnym przejściu przez osiem pól chłopka, tj. przez wszystkie osiem klas szkoły podstawowej, wrzucaniu kamyka w kolejne pola „chłopka”, na zgrabnym podskakiwaniu i utrzymaniu się przez dłuższy ...
