Mądrość Boża a mądrość ludzka

Mądrość Boża a mądrość ludzka – analiza hymnu Hi 28

Skąd pochodzi mądrość?

Czytając Księgę Hioba najważniejszy jest rozdział 28 zaczynający się od słów „ Istnieje kopalnia srebra, i miejsca, gdzie płuczą złoto”. Rozdział ten opisuje wynalazki i technologiczne osiągnięcia. Ludzie mogą i robią wiele. Regulują rzeki, zagospodarowują pustynie, wydobywają kruszce, przetapiają je, budują domy i etc. Człowiek dochodzi do wielu rzeczy i pomimo tych osiągnięć, staje on przed pytaniem: „ A skąd pochodzi mądrość?” (28,12). Nie jesteśmy w stanie pojąć sensu własnego istnienia, dlaczego żyjemy i w jakim celu? Jest wiele pytań dotyczących życia, istnienia czy reakcji na sytuację. Człowiek stara się na nie odpowiedzieć, ale nigdy nie będzie zupełnie pewien swojej odpowiedzi czy postąpił bądź pomyślał prawidłowo. Czy z pomocą przyjdzie nam Księga Hioba?

Hiob jako główny bohater księgi jest człowiekiem pobożnym, sprawiedliwym, otoczonym licznym potomstwem. Majętność jego stanowiło wiele tysięcy zwierząt i on sam był najwybitniejszym człowiekiem spośród wszystkich ludzi wschodu. Wypełniając boże przykazania, trzeba powiedzieć że wiodło mu się wyśmienicie. Niestety pod wpływem sugestii szatana, z Bożego przyzwolenia zostaje on poddany próbie. Niemal równocześnie spadają na niego liczne nieszczęścia: śmierć dzieci, utrata majątku, oraz ciężka i bolesna choroba. Odrzucony przez wszystkich, wyrzucony ze swojego środowiska przebywa na wysypisku, wywołując odrazę społeczeństwa. W chwili opuszczenia przybywają do niego trzej przyjaciele aby go pocieszyć. Przez trzy dni trwa dyskusja czterech przyjaciół. Hiob zadaje pytanie „dlaczego?”, natomiast jego troje przyjaciół reprezentują i bronią tradycyjną tezę o retrybucji ziemskiej. Jeśli Hiob cierpi to dlatego, że zgrzeszył. Bóg karze grzeszników a wynagradza sprawiedliwych. Przyjaciele Hioba nakłaniają go aby uznał swoje grzechy i nawrócił się, a wtedy na nowo odzyska swoje utracone szczęście. I w tym miejscu pojawia się hymn na cześć mądrości. Autor wprowadzając ten tekst, wycisza atmosferę dialogu pomiędzy Hiobem a przyjaciółmi. Hymn ten, podkreśla przepaść pomiędzy mądrością Boga, a mądrością człowieka. Po hymnie Hiob zabiera na nowo głos i wywołuje Boga do odpowiedzi. Część poetycką Księgi kończy wystąpienie samego Boga. Na początku zwraca się On do samego Hioba i przy pomocy licznych pytań uzmysławia, że człowiek nie ma prawa kwestionować wyroków Boga, nieskończenie mądrego i potężnego, nawet gdyby wydawały się one niezrozumiałe dla umysłu człowieka. Hiob zmienia swój obraz Boga. Powiada: „dotąd Ciebie znałem ze słyszenia”, czyli znał poprzez swoje wychowanie. Teraz zobaczył Go własnym wzrokiem. Znał Go wcześniej z cudzych opowieści, miał ograniczony i na swój sposób ułomny obraz boskości. Zobaczył Go, to znaczy dotarł do Niego jak najbliżej, zobaczył ...