Próba definicji natchnienia Bożego

Próba definicji natchnienia biblijnego

Pisząc o natchnieniu Bożym, należy przede wszystkim stworzyć plan owego tekstu aby przyszły czytelnik był w stanie znaleźć wyczerpującą odpowiedź. Wiele pytań często nasuwa nam się gdy czytamy Pismo Święte bądź uczestniczymy we Mszy św. Dlaczego mamy wrażenie, że słowo które słyszymy nie jest słowem spisanym tylko przez człowieka lecz słowem natchnionym przez samego Boga. Spróbuje poprzez tę pracę przybliżyć czym jest natchnienie w Piśmie Świętym.

Każdy chrześcijanin stykający się ze słowem zawartym w Piśmie Świętym odnosi wrażenie, że posiada on przedziwną moc. Już od samego początku chrześcijaństwa, czciciele Słowa Bożego próbowali odpowiedzieć na pytanie, skąd jest jej źródło. Źródło natchnienia biblijnego znaleziono w Biblii. Pismo święte, jej wnikliwa lektura pozwoliła stwierdzić, że zawarte tam słowa są słowami samego Boga. Według Ojców Kościoła, na kartach Biblii przemawia do człowieka sam Bóg: „ To zaiste, co według mniemania ludzkiego niewiarygodne i niemożliwe, Bóg przepowiedział przez Ducha Proroczego… Tegośmy się dowiedzieli od tych, którzy opowiadali życie Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, i daliśmy im wiarę, ponieważ Duch Proroczy, jak się rzekło, przez co dopiero wspomnianego Izajasza powiedział, iż takie będzie narodzenie Jego. Że zaś ci, co prorokują, z nikąd natchnienia nie otrzymują, jak tylko od Słowa Bożego, to przypuszczam, i wy chyba uznajecie. Gdy tak słyszycie owe słowa, które prorocy mówią jakby we własnym imieniu, nie myślcie, że one pochodzą od owych natchnionych mężów; nie, to wyraz Słowa Bożego, które im daje natchnienie.” św. Justyn Apologeta. Ojcowie Kościoła, próbując wyjaśnić to zjawisko, stwierdzali że natchnienie to wyraz działania Ducha Świętego na ludzi.

Prawdziwe Boże autorstwo Pisma świętego podkreślał także św. Augustyn, nazywając Biblię listem podyktowanym ludziom przez Boga: „ A zatem to, co oni zapisali, a co On im ukazał i powiedział, o tym w żadnym wypadku nie można powiedzieć, iż On tego nie napisał, jakkolwiek to Jego członki do tego się przyczyniły, co poznały pod dyktando głowy. Albowiem to wszystko, co raczył, byśmy czytali odnośnie Jego czynów i słów, to nakazał im napisać niczym swoim członkom. Kto zrozumie tajemnicę zgodności członków zależnych od jednej głowy, jak również współdziałanie jedności nawet różnych osób, taki nie będzie widział inaczej tego, co będzie czytał w opisie uczniów Chrystusa w Ewangelii, jakoby dokonał tego On sam w swoim ciele i jakby Jego piszącego widział”.

Zauważono także we wczesnych etapach rozwoju chrześcijaństwa rolę ludzi, których Bóg wybrał do spisania Biblii: „ Lecz ludzie Boży, przez Ducha świętego wywyższeni i prorokami uczynieni, po Bożemu byli wyuczeni, jako ...