Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Wpływ telewizji na rozwój osobowości dzieci i ich
agresywne zachowanie
Sztuczne cuda techniki, które otaczają nas ze wszech stron, całkowicie zdominowały świat, w którym żyjemy. Starodawne wzorce kształtujące potrzeby kulturalne, które istniały przez wieki zostały nagle wyparte ze współczesnego życia. Jarmarki, festyny, cyrki, wyprawy do teatru, opery, obowiązek uczenia się gry na instrumencie, organizowanie domowych przedstawień dziś już wyszły z mody. Współcześnie modelowi temu odpowiada wielogodzinne oglądanie programów telewizyjnych lub gra na komputerze. Dzieci przyswajają sobie kulturę nie poprzez aktywne uczestnictwo w niej, ale poprzez bierne wpatrywanie się w szklany ekran, z którego co chwilę wydobywają się nowe dźwięki, kolorowe, migoczące obrazki. Do ich wyobraźni przemawia świat barw, spostrzegają piękną kolorystykę, w ich ucho wpadają dźwięki, które nie są monotonne. Dziś śmiało możemy powiedzieć, że telewizja jest jednym z najpopularniejszych i najatrakcyjniejszych środków spędzania wolnego czasu. Zniewala ona ludzkie umysły, stanowi kontakt z ludźmi, nad którymi widz ma pełną kontrolę. Wystarczy nacisnąć odpowiedni guziczek i pozbywamy się niechcianego bohatera. Lecz w prawdziwym życiu problemowych kontaktów z realnymi ludźmi nie da się tak po prostu przełączyć na inną osobę.
Według doświadczonych psychologów istnieją poważne przesłanki, by sądzić, że telewizja jest jednym z czynników odpowiedzialnych za rozwój agresywności u dzieci i młodzieży. Profesor z uniwersytetu z Michigan L. Rowell Huesmann przeprowadził badania, które wykazały, że zachowania społeczne dorosłych ukształtowane są przez to, co oglądali jako dzieci. Fakt stawania się agresywnych dorosłych rekrutuje się w ogromnej przewadze spośród agresywnych dzieci[1]. Można to wyjaśnić w następujący sposób. Psychika dziecka jest jeszcze nieukształtowana i poddawana nieustannej presji z każdej strony. Bez przerwy jest atakowana nowymi informacjami, często zawierającymi element perswazji. W sposób oczywisty dziecko nie jest w stanie ich sobie przyswoić, co wywołuje u niego poczucie lęku, agresję lub obojętność, gdy poziom nowych wiadomości przekracza krytyczną granicę dziecięcej wrażliwości[2].
W programach telewizyjnych bardzo często pojawiają się sceny przemocy i dzieci stale narażone na ich oglądanie są bardziej skłonne same je stosować. One uczą się obserwować innych ludzi, a mas media pozwalają im na tę obserwację, dostarczając wzorców i zgubnych zachowań. Dzieci, mając przez całe lata kontakt ze skrajną przemocą często nieporównywalną z realnym życiem codziennym, wykształcają nawyk agresywnego zachowania, który z czasem coraz trudniej zmienić. Regularny kontakt z przemocą w mediach w dzieciństwie może mieć skutki na całe życie.
Liczne eksperymenty wykazały, że istotnym elementem procesów poznawczych dzieci przedszkolnych jest spostrzeganie i uczenie się z obserwacji (modelowanie)[3]. Naśladując więc zachowania agresywne widziane ...
