Scenariusz balu karnawałowego w przedszkolu

Scenariusz balu karnawałowego

Cel ogólny:
- stwarzanie dziecku możliwości poznania tradycji karnawałowych oraz wyrażania swojej dziecięcej spontaniczności podczas zabaw tanecznych i konkursów

Cele szczegółowe:
Dziecko:
- miło spędza czas w chwili zorganizowanych zabaw tanecznych i konkursów
- poznaje czym jest karnawał
- wciela się w role, poprzez nałożenie kostiumu karnawałowego
- czuje się bezpieczne w gronie rówieśniczym,
- śpiewa piosenki z repertuaru dziecięcego

Forma
zbiorowa,
indywidualna

Metoda
aktywizująca,
pokazowa,
opisowa,
zadań stawianych dziecku.

Przebieg zajęć:
Powitanie dzieci słowami:
„Proszę, aby wszyscy, którzy poczują się powitani podnieśli rękę i zawołali: hej!
- Witam wszystkich, a szczególnie – - wszystkie dziewczynki - - hej! -
- wszystkich chłopców - - hej!
- wszystkich zgromadzonych na tej sali - - hej!
- wszystkich, którzy lubią się wspólnie bawić - hej!
- wszystkich, którzy lubią muzykę - - hej!
-wszystkich , którzy przyszli pieszo --hej
-wszystkich, którzy przyjechali samochodem—hej
-wszystkich, którzy przyjechali metrem—hej”
„Rozruszanka” – sprawdźmy, czy wszyscy zabrali ze sobą na bal:
- ręce? (machamy)
- nogi? (tupiemy)
- głowy? (potrząsamy)
- bioderka? (kręcimy)

„Zaproszenie na bal”

Dzieci stoją w kręgu. Nauczycielka wchodzi do środka i mówi: „Zapraszam na bal, każdego, kto ma jest przebrany za kotka” itp. Następnie z wybranymi dziećmi zatacza koło w rytm muzyki. „Zaproszenie na bal” powinny otrzymać wszystkie dzieci. W dalszej części zabawy role nauczycielki może pełnić dziecko.

„Powitajmy się!”

Dzieci tworzą pary. Wszystkie pary witają się dotykiem (podanie ręki, głaskanie po głowie, twarzy, ramionach, plecach). Na hasło: „Powitajmy się” dzieci zmieniają partnerów. Nauczycielka może włączyć się do zabawy, wówczas jeden z uczestników zostaje bez pary i prowadzi ją dalej.

„Kim jestem?”

Wszyscy stoją w kręgu. Na początku zabawy dzieci przyglądają się sobie, starając się zapamiętać szczegóły stroju swoich kolegów i koleżanek. Następnie w rytm muzyki poruszają się jedno za drugim. Jeden z uczestników wchodzi do środka kręgu, gdzie nauczycielka zawiązuje mu oczy apaszką. Jego zadaniem jest na dotknięcie któregoś z pozostałych dzieci i odgadnięcie, kim ono jest. W momencie dotknięcia uczestnicy zabawy zatrzymują się, milknie muzyka. Gdy poszukujący prawidłowo odgadnie imię zatrzymanej osoby, wchodzi do kręgu. Nauczycielka wybiera inne dziecko, które będzie odgadywało lub zostaje nim to, które rozpoznał poprzedni odgadujący.

„Śpiąca królewna i śpiący królewicz”

Uczestników zabawy dzielimy na dwie grupy: dziewczynki to królewny, chłopcy to królewicze. Gdy gra muzyka, dzieci z każdej grupy poruszają się w charakterystyczny dla siebie sposób. Kiedy muzyka milknie, królewny zastygają w bezruchu, a królewicze starają się je ożywić. Nie wolno jednak nikogo dotykać ani ruszać. Królewicze wyprawiają różne dziwne harce, straszą, rozśmieszają, próbując w ten sposób ożywić królewny. Po kilku powtórzeniach ponownie pary tańczą w rytm muzyki ...