Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Terapia dziecka z dyslalią wieloraką na podstawie indywidualnego przypadku.
Diagnoza logopedyczna wykazała u dziewczynki nieprawidłowości w realizacji głosek š, ž, č, ǯ, które były substytuowane głoskami s, z, c, ʒ, co wskazuje na parasygmatyzm. Małgosia została objęta pomocą logopedyczną w szkole, zajęcia odbywały się co tydzień i trwały 45 min. Dziewczynka na zajęcia uczęszcza systematycznie. Ćwiczenia dostosowałam do tempa rozwoju dziecka starając się jak najbardziej uwzględniać indywidualne predyspozycje dziewczynki.
Celem terapii logopedycznej Małgosi było podjęcie działań zmierzających do zniwelowania nieprawidłowej wymowy głosek š, ž, č, ǯ. Program terapeutyczny podzieliłam na etapy:
- przygotowawczy,
- wywoływania dźwięku mowy,
- etap utrwalania i automatyzacji głoski.
Pierwszym etapem mojej pracy terapeutycznej było ustalenie czy Małgosia odróżnia słuchem szeregi głosek š, ž, č, ǯ oraz s, z, c, ʒ. Na tym etapie wykonywałyśmy ćwiczenia polegające na różnicowaniu dźwięków, np. wypowiadałam wyrazy zawierające głoski z danych szeregów poprawnie i błędnie. Zadaniem Małgosi było zakomunikowanie, kiedy głoska wypowiedziana została nieprawidłowo. Kolejno sprawdzałam czy dziewczynka potrafi właściwie ocenić swoją wymowę. Małgosia nie miała problemów z tymi zadaniami.
Następnym etapem mojej pracy z dziewczynką było wykonywanie ćwiczeń usprawniających motorykę narządów mowy, by w kolejnych etapach terapii uzyskać prawidłowe brzmienie głosek. Ćwiczenia wykonywane były pod kontrolą wzrokową, kinestetyczną i słuchową. Ogromne znaczenie w terapii miała współpraca z rodzicami dziewczynki, którzy starali się stosować do zaleceń terapeuty. Małgosia systematycznie uczęszczała na zajęcia, jednak dostrzegalne były zaniedbania pracy w domu.
Najczęstszą przyczyną substytucji głosek š, ž, č, ǯ na głoski s, z, c, ʒ jest niska sprawność języka. U Małgosi widoczna była duża trudność w uniesieniu czubka języka do wałka dziąsłowego. Mogło to być związane z małą elastycznością wędzidełka podjęzykowego. Dlatego też terapię rozpoczynam od ćwiczeń uelastyczniających wędzidełko i pionizacji języka, np. od oblizywania językiem podniebienia, górnych zębów i warg, ostrzenia czubka języka o górne siekacze, zlizywanie masła czekoladowego z talerzyka, kląskanie, odrywanie od podniebienia przyklejonego tam wafelka lub cukierka, masowania czubkiem języka wałka dziąsłowego. Miałam na uwadze, by ćwiczenia te były wykonywane przez dziecko z dużą precyzją i przy szeroko otwartych ustach.
Kolejnymi ćwiczeniami przygotowującymi do etapu właściwej pracy logopedycznej były:
ćwiczenia w szybkim powtarzaniu głoski l-l-l-l..., przy szeroko otwartych ustach,
ćwiczenia w szybkim powtarzaniu głosek: t-t-t-t..., d-d-d-d..., n-n-n-n..., z instrukcją, że czubek języka ma uderzać o wałek dziąsłowy.
Po wykształceniu umiejętności precyzyjnego wykonania powyższych ćwiczeń przeszłam do prób wywołania głoski.
Wywoływanie zaczęłam od głoski š. Jako ćwiczenia wstępne poleciłam dziecku unieść czubek języka do dziąseł. Następnie prosiłam aby Małgosia unosiła i opuszczała ...
