Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Mówienie jako skuteczna metoda nauki języka angielskiego
Istnieje wiele metod nauczania języka obcego. Chcąc uzyskać jak najlepsze rezultaty, skupiamy się na rozwoju różnych umiejętności. Bez wątpienia przynosi
to oczekiwane efekty, w mniejszym lub większym stopniu.
Rozpoczynając swoją pracę wiele lat temu, bezpośrednio po studiach, z założenia chciałam przełożyć na grunt szkolny, doskonałe metody z moich studiów. Wydawało mi się to słuszne rozwiązanie, bo przecież sama doświadczyłam na sobie
skuteczności akademickiego dyskursu i teoretycznych opartych na logicznym rozumowaniu ćwiczeń.
Zaopatrzona w wiele mądrych podręczników, zaczęłam dzielić się zdobytą na uczelni wiedzą, oczekując od uczniów szkoły średniej zaangażowania, zaciekawienia, jakie przejawiali studenci. I to było niestety błędne założenie. Duża część uczniów nie traktując nauki języka obcego jako ich priorytetu, po prostu nudziła się „smaczkami” językowymi, teorią gramatyki, które często w swoją obudową zasad, przypominały nielubianą z reguły matematykę.
Zaczęłam więc analizować, co sprawia, że człowiek, taki nawet „pierwszy, lepszy z ulicy”, niezainteresowany językiem, zaczyna go używać i się w nim rozwijać. Wniosek był prosty, porozumiewanie się. Tak więc umiejętność mówienia.
Oczywistym było, że nikt nie stworzy na kilku lekcjach w tygodniu warunków, jak w kraju anglojęzycznym, gdzie każda najdrobniejsza sytuacja życiowa wymusza używanie języka, jako narzędzia przetrwania w nowej rzeczywistości. Dodatkowo problematyczne wydawało mi się, to że nasz program nauczania wymaga przerobienia konkretnych zagadnień, na które poświęcić trzeba czas.
Zaczęłam jednak traktować podręcznik jak źródło możliwości do uaktywniania moich uczniów w mówieniu. Każda lekcja, również ta poświęcona kształtowaniu innej umiejętności, zaczęła być dla mnie sposobnością do zadawania pytań i uzyskiwania odpowiedzi w języku angielskim.
Wreszcie przyszedł czas na pracę z zadaniami stricte z mówienia. I tu szybko odkryłam, ze najlepszym i najefektywniejszym sposobem jest praca na przygotowanych przeze mnie kartach ze „słowami kluczami” z danego działu. Każde zadanie typu maturalnego z mówienia stanowiło bazę do powtarzania podstawowych zasad gramatyki, bez wchodzenia w regułki. Wielokrotne powtarzanie tych samych zadań przez różnych uczniów podczas lekcji, powodowało z jednej strony zapamiętywanie wymaganego słownictwa, a z drugiej prawidłowej konstrukcji zdań. Była to praca nie oparta na uczeniu mówienia na pamięć, jak jesteśmy przyzwyczajeni z dzieciństwa wierszyków na pamięć, ale na zapamiętywaniu sensu wypowiedzi i pojedynczych „słów kluczy”. Po takiej lekcji uczeń, który pracował samodzielnie przed sprawdzianem z tym samym zadaniem, miał już ogólny zarys, listę słownictwa, ale nigdy nie „ klepał bezmyślnie” przygotowanego na pamięć tekstu, bo za każdym razem mówił je inaczej, chociaż podobnie. Każdy
z moich uczniów był proszony o to, by nie pisać sobie ...
