Dodaj publikację
Autor
Karolina Główczewska
Data publikacji
2023-04-30
Średnia ocena
5,00
Pobrań
310

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Stopień realizacji zadań dydaktyczno – wychowawczych nauczyciela współorganizującego kształcenie.
 Pobierz (docx, 17,0 KB)

Podgląd treści

Sprawozdanie nauczyciela współorganizującego proces kształcenia z pracy dydaktyczno-wychowawczej 

za rok szkolny

 1. Stopień realizacji zadań dydaktyczno – wychowawczych

Zadania dydaktyczno-wychowawcze nauczyciela współorganizującego kształcenie koncentrowałam na udzielaniu wsparcia uczniowi posiadającemu orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na Zespół Aspergera. Istotą kształcenia specjalnego, którym został objęty uczeń, jest stworzenie optymalnych warunków do realizowania obowiązku szkolnego.

Chłopiec otrzymuje wsparcie nauczyciela współorganizującego kształcenie w zakresie organizacji miejsca pracy oraz przemieszczania się po szkole i w trakcie wycieczek. Tok realizacji podstawy programowej jest dostosowany do indywidualnych możliwości dziecka. Stopień trudności zadań zawartych w sprawdzianach również jest analizowany pod kątem możliwości intelektualnych ucznia. Podczas zajęć dydaktycznych uczeń otrzymuje pomoce dydaktyczne, których stosowanie ma na celu usprawnianie procesu kształcenia oraz rozbudzanie potencjału intelektualnego chłopca.

Tempo pracy dostosowane do możliwości ucznia. Stosowałam jasne i krótkie polecenia. Na początku roku szkolnego starałam się wytworzyć atmosferę bezpieczeństwa, zaufania i wsparcia oraz rozwijać umiejętność dzielenia się swoimi emocjami. Wprowadziłam karty tygodniowej samooceny zachowania, codziennie uczeń oceniał się. W każdy piątek analizowaliśmy jego zachowanie, i nagradzałam gdy było pozytywnie (min. 30 min dłużej przy komputerze w weekend, wybór gry zespołowej na lekcji wychowania fizycznego). Po pierwszym semestrze zachowanie chłopca znacznie się poprawiło, w związku z tym stopniowo odchodziliśmy od tygodniowej samooceny. Doceniałam jego każdy podejmowany wysiłek. Tłumaczyłam, że błąd to ważna informacja zwrotna, a nie porażka. Kierowałam uwagę ucznia na tok lekcji. Udzielałam wsparcia emocjonalnego pokazując jego mocne strony oraz akcentując każdy sukces. Na długich przerwach międzylekcyjnych często spędzaliśmy wspólnie czas na świetlicy szkolnej rozmawiając na temat jego emocji czy również pomagałam mu w niezrozumiałych tematach lekcyjnych. Sprawdzałam notowanie zadań domowych oraz notatek, ponieważ uczeń ma tendencje do ich skracania. Indywidualne dyktowanie treści min. notatek czy dyktand dostosowanych do jego tempa pracy.

Wsparcie ze strony nauczyciela współorganizującegokształcenie dodaje uczniowi pewności siebie oraz wzbudza w nim poczucie bezpieczeństwa, co przekłada się na efektywność działań dydaktycznych. Dużą uwagę zwracałam również na funkcjonowanie ucznia w klasie, jego integrację z grupą oraz trudności występujące w sferze emocjonalnej. Systematyczny kontakt z rodzicami chłopca, czerpanie informacji o stanie zdrowia dziecka i ewentualnych trudnościach przejawiających się w jego egzystowaniu poza szkołą, umożliwia podejmowanie scalonych działań ukierunkowanych na wszystkie obszary, w których obecne są deficyty rozwojowe. Nieodłącznym elementem mojej pracy jest współpraca z nauczycielami i terapeutami chłopca, wymiana doświadczeń oraz spostrzeżeń, co w efekcie rozwija indywidualne potrzeby ucznia oraz kształtuje zachowania prospołeczne.