Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
ABC terapii ręki
Motoryką małą nazywamy sprawność dłoni i palców. Jest ona zależna od sprawności
dużej motoryki. Rozwój motoryki dużej jest doskonałą podstawą do nauki pisania i czytania,
koncentracji, orientacji przestrzennej, koordynacji wzrokowo – ruchowej. Aby prawidłowo
stymulować rozwój ruchowy dziecka należy pamiętać, że zaczynamy od motoryki dużej, czyli
rozwijania ogólnej sprawności ruchowej, aby później przejść do rozwoju motoryki małej.
Nie możemy zatem wymagać od dziecka, które nie potrafi przejść po wąskiej kładce
lub złapać piłki, aby zgrabnym ruchem narysowało szlaczek lub napisało swoje imię.
Motoryka nie jest dana nam z urodzenia. Musimy ją wykształcać poprzez nieustanny,
swobodny ruch i działania sterowane, dzięki którym poprawia się sprawność ruchowa ciała.
Rozwój sprawności ruchowej rąk odbywa się zgodnie z następującymi prawami:
prawo proksymalno – dystalne – kierunek rozwoju motorycznego od centrum ciała na
obwód, następujące uzyskiwanie stopniowej centralnej stabilizacji posturalnej ciała,
umożliwia rozwój kontroli w odcinkach położonych obwodowo i wykonywanie
niezależnych, swobodnych ruchów kończynami górnymi,
prawo łokciowo – promieniowe – rozwój chwytania przebiega od strony łokciowej –
od piątego małego palca dłoni w kierunku promieniowym do kciuka.
Opanowanie mechanizmów manipulowania dłonią oznaczać będzie nową jakość w rozwoju
dziecka – pierwsze formy działania intencjonalnego. Uzyskiwanie przez dziecko zdolności
do chwytania jest procesem, który powinniśmy rozumieć i wspomagać. Pierwsza aktywność
dłoni polega na „chwytaniu dla chwytania”. Dzieci przez krótszą lub dłuższą chwilę
przytrzymują przedmiot, po czym go wypuszczają. Nie próbują włożyć przedmiotu do buzi,
ani go zobaczyć. Dziecko na początkowym etapie rozwoju każdy przedmiot bada w podobny
sposób, bez względu na jego przeznaczenie (potrząsa nie tylko grzechotką, ale łyżką,
klockiem, papierem). U noworodka chwyt składa się z odruchu chwytnego oraz z reakcji
na podciąganie, wprowadzając palec lub przedmiot do otwartej dłoni dziecka wywołujemy
u niego odruch chwytny, podciągając ku górze swój palec lub przedmiot, wywołujemy
u dziecka zaciśnięcie chwytu
i napięcie mięśni od nadgarstka do barku (reakcja
na podciąganie). Od 2 do 4 miesiąca życia trwa okres przejściowy w rozwoju chwytu. W 3 i 4
miesiącu życia dziecko znacznie krócej trzyma przedmiot włożony do ręki, w trzymaniu
nie biorą udziału kciuk oraz palec wskazujący, a nadgarstek jest zgięty dłoniowo. Między 4 –
5 miesiącem życia, swój początek ma chwytanie dłoniowe, którego rozwój trwa przez dłuższy
czas, dziecko zbliża obydwie ręce do widzianego przedmiotu, jednak samodzielnie nie
chwyta, szybko wypuszcza wsunięty do rączki przedmiot. W wieku 5 – 6 miesięcy dziecko
zaczyna posługiwać się chwytem dłoniowym (garścią) z udziałem II i IV palca, kciuk jest
przywiedziony do trzymanego przedmiotu, w tym okresie rozwija się ...
