Postawy wobec osób niepełnosprawnych i przewlekle chorych

Warto pamiętać o tym, że postawy wobec niepełnosprawnych przenoszone są z pokolenia na pokolenie przez kulturę, a ich modelowanie rozpoczyna się już we wczesnym dzieciństwie. Dlatego też najlepszym momentem dla rozpoczęcia ich kształtowania i dla rozwoju integracji jest najwcześniejszy okres edukacji przedszkolnej i szkolnej.

GWSH, Filia

Postawy wobec osób niepełnosprawnych

i przewlekle chorych

RODZAJ STUDIÓW: studia podyplomowe

KIERUNEK STUDIÓW: pedagogika specjalna

ROK STUDIÓW:

PRZEDMIOT: Postawy pedagogiki terapeutycznej

XYZ

1.Postawy wobec osób niepełnosprawnych i przewlekle chorych.

Osoby chore zawsze były obecne w społeczeństwie. Mimo ogromnego postępu cywilizacji i medycyny chorzy stanowiły i stanowią duży jego odsetek. W odbiorze społecznym, mediach wydaje się często, że te osoby są niezauważalne i nieobecne, natomiast wnikając w konkretne środowiska dostrzegamy osoby niepełnosprawne i chore, z defektami ruchu, wzroku, słuchu, mowy i innymi ułomnościami.

Bezpośrednie zetknięcie z tymi osobami ukazuje, że współuczestniczymy w codziennym życiu z nimi poprzez naukę, pracę, kontakty towarzyskie.

Akceptacja tych osób w poszczególnych środowiskach i na przestrzeni wieków była różna. Do XIX i XX wieku społeczeństwo degradowało na margines społecznej egzystencji osoby niepełnosprawne i przewlekle chore. Skutkiem tego było to, iż często bez pomocy i akceptacji chorzy zasilali najniższe grupy społeczne, a pogarszający się stan zdrowia skutkował śmiercią w młodym wieku. Postęp medycyny w chorobach przewlekłych oraz znaczna edukacja społeczna umożliwiła osobom niepełnosprawnym, w tym przewlekle chorym, uczęszczanie do szkół, studiowanie, znajdowanie zatrudnienia i osiąganie sukcesów zawodowych i naukowych.

Obecnie postawy wobec osób niepełnosprawnych rozwijają się pod wpływem środowiska społecznego, przyjętych przez niego norm, wartości i zasad funkcjonowania, które są wpisane w kulturę danej społeczności.

Postawy społeczne wobec osób niepełnosprawnych są bardzo różnorodne i wyrażają się we wszystkich swych składnikach:

- poznawczych (wiedza i przekonania dotyczące osób niepełnosprawnych),

emocjonalnych (emocjonalno-oceniających) ,

behawioralnych .

Niejednokrotnie postawy te mają także zmienny charakter. Często występuje w nich brak spójności – zauważa się rozbieżność między werbalnymi deklaracjami a postawami rzeczywistymi.

Same postawy też ulegają modyfikacjom na skutek różnych czynników i oddziaływań zewnętrznych. Na postawy wobec niepełnosprawnych wpływ mają zarówno cechy osobowe, tkwiące wewnątrz jednostki, jak i też społeczno-kulturowe uwarunkowania. Obecnie zauważa się zmiany w tych postawach.

Postawy wobec niepełnosprawnych są fenomenem złożonym z wielu wymiarów i mogą występować w dwu formach :

postawa zgeneralizowana, która przejawia się w ogólnej tendencji do identyfikowania osób niepełnosprawnych jako odmiennych od sprawnej części społeczeństwa i jest postawą przeważnie negatywną.

postawa ustosunkowana, która przejawia się w specyficznym ustosunkowaniu się do osób niepełnosprawnych, zależnym od stopnia i zakresu ich niepełnosprawności i przyjmuje strukturę hierarchiczną.

2. Wyjaśnienie terminu postawa.

Termin „postawa” wprowadzony został do nauk społecznych przez Williama I. Thomasa i Floriana Znanieckiego we wstępie do „Chłopa polskiego w Europie i Ameryce” na oznaczenie procesów indywidualnej świadomości, determinujących zarówno aktualne, jak i potencjalne reakcje człowieka wobec świata społecznego. Wraz z rozwojem ...