Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Jak się uczyć, żeby
się nauczyć?
Znajdź swój styl
Przyswajając informacje ze świata
zewnętrznego, robimy użytek ze wszystkich
zmysłów, ale z czasem jeden z nich
wykształca się lepiej niż pozostałe.
W praktyce już w szkole podstawowej
próbujemy korzystać z dominującego
zmysłu, zdobywając nowe informacje, bo
tak jest nam po prostu wygodniej.
Styl uczenia się nie jest naszą zdolnością, lecz
sposobem, w jaki wolimy się uczyć.
Istnieją cztery style uczenia się:
• wzrokowy,
• słuchowy,
• dotykowy (czuciowy)
• kinestetyczny.
Ucząc się zgodnie ze swoim stylem (czyli tak, jak
preferuje mózg),
zwiększamy szanse na
osiąganie wyższych zdolności.
WZROKOWCY
Są wrażliwi na elementy wizualne otoczenia,
przede wszystkim na kolory i kształty.
Mają potrzebę przebywania w ładnym i
uporządkowanym środowisku.
Są schludni, zwracają uwagę na wygląd
zewnętrzny swój i innych ludzi. Łatwo się
dekoncentrują, jeśli w ich otoczeniu panuje
nieład.
Dobrze zapamiętują twarze, ale mają trudności
z zapamiętaniem nazwisk.
Najlepiej zapamiętują to, co zobaczą w postaci
materiałów graficznych, tekstów, zdjęć, filmów,
prezentacji, wykresów.
Nie przeszkadza im w nauce muzyka ani
odgłosy rozmów, ale wizualna dezorganizacja,
nieład i niepasujące do siebie szczegóły
wyglądu otoczenia wytrącą ich z równowagi i
nie pozwolą się skoncentrować, dopóki
niedoskonałość nie zostanie poprawiona.
Uczą się najlepiej na przykładach z realnego
życia.
Mówiąc, opisują kształty, wygląd, wielkość.
Mówią szybko, utrzymując z rozmówcą kontakt
wzrokowy.
Używają często takich słów, jak: widzieć, patrzeć,
wyobrażać, perspektywa, pokaz, obraz, wygląd,
obserwować, np. „widzę teraz, jak do tego
doszedłeś”, „to wygląda mało przejrzyście”,
„wyglądasz na zmęczoną”, „to wygląda bardzo
interesująco”.
SŁUCHOWCY
W kontakcie z inną osobą zwracają uwagę na
jej imię, nazwisko, dźwięk głosu, sposób
mówienia i oczywiście to, co mówi.
Przedłużony kontakt wzrokowy jest dla nich
rozpraszający.
Potrzebują nieustannych bodźców
słuchowych.
Jeśli przez dłuższy czas przebywają w ciszy,
sami wytwarzają dźwięki (nucą, śpiewają,
gwiżdżą, mówią do siebie).
Mówią dużo i rytmicznie, modulują tembr
głosu w trakcie mówienia.
Zwykle opisują dźwięki, głosy, muzykę, efekty
dźwiękowe, hałas w otoczeniu.
Szczegółowo opowiadają o tym, co mówią
inni.
Używają słów: cichy, głośny, brzmieć, słuchać,
głos, odgłosy, dźwięk, hałaśliwy, rozmawiać,
harmonia, słyszeć, np. „ten pomysł brzmi
interesująco”, „co słychać?”, „jak ci się z nim
rozmawiało?”, „posłuchaj, jakie to ciekawe”.
Słuchowcy z łatwością uczą się języków
obcych.
Pamiętają to, co usłyszą lub sami opowiadają.
Najchętniej uczą się w grupie bądź z drugą
osobą, poprzez zadawanie pytań
i odpowiadanie na nie.
W trakcie nauki potrzebują ciszy, gdyż muzyka
i hałas ich rozprasza.
Najlepiej przyswajają informacje podawane
w formie języka mówionego, sami są też
często doskonałymi ...
