Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
SCENARIUSZ LEKCJI WYCHOWAWCZEJ NR 2
“KOMUNIKACJA”
Temat: Komunikacja.Poziom nauczania: szkoła średnia.
Czas zajęć: 45 minut.
Cel: Zapoznanie i przybliżenie różnych form komunikowania się, utrudnień i barier komunikacyjnych.
Cele operacyjne:
wprowadzenie podstawowych zasad poprawnej komunikacji
budzenie w uczniach odpowiedzialności za atmosferę panującą w klasie poprzez tworzenie między dziećmi pozytywnych relacji nacechowanych życzliwością i zaufaniem,
uczeń przełamuje własne onieśmielenie na tle grupy;
uczeń doskonali umiejętność współpracy z partnerem i z grupą; - uczeń angażuje się
Metody i formy pracy z uczniami:- gry integracyjne,- praca w grupach,- pogadanka- dyskusja.Środki dydaktyczne:- karty pracy,
- tablica i kreda,
- opowiadanie,,
PRZEBIEG ZAJĘĆ:1. Wprowadzenie:a) sprawy organizacyjne,
b.) omówienie bieżących problemów klasowych,c) opracowanie zasad obowiązujących podczas zajęć np. zasada życzliwości, zachowanie kultury wypowiedzi itp.,d) przedstawienie celów spotkania.
2. Realizacja tematu zajęć:
Nauczyciel dzieli uczniów na grupy. Każda grupa otrzymuje kartkę. Pierwszy uczeń czyta kartkę i przekazuje informację kolejnemu. Na koniec ostatnia i pierwsza osoba przedstawia swoją wersję.
Następnie nauczyciel pyta uczniów czy wersje różniły się pod względem słownictwa i znaczenia. Uczniowie udzielają odpowiedzi,
Nauczyciel dzieli klasę na dwie grupy. Poszczególni zawodnicy z grup mają za zadanie narysowanie przedmioty, słowa, cytaty na tablicy, a uczniowie z jego grupy odgadują co to jest. Wygrywa grupa, która uzbiera najwięcej punktów.
Nauczyciel prosi uczniów, aby dobrali się w pary. Jedna osoba opowiada coś drugiej, a ta ma powtórzyć informacje na forum. Po wykonanym zadaniu nauczyciel uzmysławia uczniom, że około 50% czasu porozumiewania się zajmuje słuchanie. Z tego co usłyszymy zapamiętujemy ok. ½, a po upływie 8 godzin pamiętamy ¼.
Nauczyciel przedstawia uczniom prezentację na temat barier komunikacyjnych.
Osądzanie – polega na narzuceniu własnych wartości innym osobom i
formułowaniu rozwiązań cudzych problemów. Kiedy osądzamy, nie słuchamy tego co mówią inni, ponieważ zajęci jesteśmy cechą ich wyglądu, tonu głosu i słów których używają.
Decydowanie za innych – utrudnia komunikację nawet, gdy stoi za nim
troska i chęć pomocy. Uzależniamy w ten sposób innych i pozbawiamy
możliwości samodzielnego podejmowania decyzji. Dajemy do zrozumienia,
że odczucia wartości i problemy innych są nieważne.
Uciekanie od cudzych problemów - nie jesteśmy skłonni zajmować się
nimi. Nie bierzemy również pod uwagę uczuć, ani zmartwień innych ludzi.
Nie chcemy zajmować się ich lękami, troskami, obawami.
3. Podsumowanie i wnioski:
Nauczyciel tłumaczy uczniom czym jest komunikacja interpersonalna.
Komunikacja interpersonalna – wymiana informacji między jej uczestnikami. Nośnikami danych mogą być słowa (komunikacja werbalna), gesty, teksty, obrazy, dźwięki czy też sygnały elektryczne albo fale radiowe. Ważne jest, aby były one zrozumiałe …
