Diagnoza i terapia dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim

Temat: Diagnoza i terapia dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim.

Uczeń kl. I Gimnazjum, Rafał, jest upośledzony w stopniu lekkim. Uczy się w szkole masowej, ale z racji swojej niepełnosprawności (ruchowej; cierpi na dziecięce porażenie mózgowe, czterokończynowe) ma indywidualne nauczanie w domu.

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA UMIEJĘTNOŚCI DZIECKA.

Dziecko nie porusza się samodzielnie. Bardzo niechętnie chodzi o balkoniku.
Prawą rękę ma na tyle sprawną, że potrafi pisać w miarę czytelnie litery i cyfry. Lewą rękę ma niesprawną. Nie potrafi wycinać nawet najprostszych kształtów (np.: pasków).
Nie ma wad wymowy, jednak jego zasób słownictwa jest bardzo ubogi. Wypowiada się zdaniami pojedynczymi, rozwiniętymi, bardzo chaotycznie i schematycznie. Aby mógł opowiedzieć tekst, trzeba mu go najpierw dziesięć razy przeczytać.

ZABURZENIA PERCEPCJI WZROKOWEJ I ORIENTACJI PRZESTRZENNEJ.

Dziecko zna i potrafi pisać literki i cyfry. Pismo jest jednak bardzo niekształtne, czasem wręcz nieczytelne. Uczeń „nie trzyma” się w linijkach i kratkach. Źle łączy literki, bardzo często omija kropki i kreski nad literami.
Tekst czyta bardzo wolno, głosując wyrazy. Popełnia wiele błędów przy czytaniu tekstu (pomija, przekręca albo dodaje litery).
Nie rozumie przeczytanego tekstu.
Chłopiec ma ogromne trudności w rysowaniu i odwzorowywaniu kształtów figur geometrycznych.
W teście H. Spionek, który zastosowałam do oceny poziomu jego analizy i syntezy wzrokowej uczeń potrafił prawidłowo odwzorować tylko następujące figury: koło, trójkąt, prostokąt, elipsę, krzyż.
Jego rysunki są zawsze bardzo ubogie, o prymitywnych uproszczeniach (np.: rysuje wazon albo rybę, albo cukierka, w kształcie koła). Są schematyczne i pozbawione szczegółów.
Ma trudności w rozplanowywaniu i rozumieniu stosunków przestrzennych na obrazku. Na rysunku widać zakłócone stosunki przestrzenne i proporcje elementów. Ma duże problemy z poprawnym odtwarzaniem wzorów w układankach i mozaikach.
Mylą mu się pojęcia: nad, pod, przed, obok, za, przy, na lewo, na prawo.
Zapamiętuje układ przestrzenny tylko trzech przedmiotów.

ĆWICZENIA KSZTAŁTUJĄCE PERCEPCJĘ WZROKOWĄ I ORIENTACJĘ PRZESTRZENNĄ

|Rodzaj ćwiczenia |Cel ćwiczenia |Przebieg ćwiczenia |Pomoce |
|Wykonywanie zadań na polecenie.|Utrwalenie zróżnicowania prawej i |Dziecko otrzymuje polecenia: połóż prawą rękę|Piłki, woreczki z |
| |lewej strony ciała, a także pojęć: |na stole; połóż lewą rękę na piłce; podnieś |grochem, kredki, |
| |nad, pod, za, obok, przy, na lewo, na|lewą rękę; weź do prawej ręki żółty mazak; |mazaki, klocki itp. |
| |prawo. |połóż niebieską kredkę pod żółtym klockiem | |
| | |itp. | |
|Rysowanie z zachowaniem |Ćwiczenie kierunku ruchu zgodnego z |Dziecko otrzymuje planszę, na której |Plansza ze szlaczkami,|
|kierunku od lewej do prawej |kierunkiem pisania. |narysowane są szlaczki oraz kalkę techniczną.|kalka techniczna. |
|strony. | |Zadaniem dziecka jest przekalkowanie | |
| | |szlaczków. | |
|Układanki. |Odtwarzanie ...